بسم الله الرحمن الرحیم
آقای ما تو خورشید انقلاب هستی و ستارگان بیشماری بر گرد تو می چرخند و بیمارند.
بیماری شان درد دوری از محضر تو می باشد که نمی توانند هر لحظه در کنار تو باشند ای طلوع آفتاب فتح و ظفر.
نگاه مهربان تو دل عاشقانت را آواره کوه و بیابان دل می کند و دل از برایت ناله ها دارد.
نمی دانم چرا سیه دلان روزگار اشعه نورانی وجودت را نمی بینند و در پستوی ظلمانی خانه قدیمی افکارشان گرفتارند. کسی جز خودشان مجرم نیست ، زیراکه پنجره های پستوی خود را گل گرفتند و راه نور خورشید را ببستند. ای کاش روزی زلزله ای آید و این خانه های تاریکشان را بتکاند تا روزنه ای بسویشان باز شود. و آنگاه خواهند دید نور وجودت نوای سرسبزیست نه آنچه گرگان تیز دندان گفتند.
ما پروانه های گرد وجودت نه همچون دیگر پروانه ها هستیم که از جنس صدای چهچه آن ذوالفقاریم.
ما اهل کوفه نیستیم ،
ما اهل جبهه هستیم.
ما از فراق مرگ شیرین شهادت زنده هستیم تا بیاید.
ما تا همیشه در کنارت ، بهر عشق آماده هستیم ، ای امام سید علی آماده هستیم.
